Tandjes!!

Hier zijn ze dan! Aiken zijn twee onderste tandjes. Bovenaan staan er al drie, maar die zijn moeilijker op foto vast te leggen.
Met al die nieuwe tandjes is het natuurlijk superleuk om te knarsetanden!!

Nieuwe ontdekkingen

Onze schat gaat ondertussen al twee weken naar de crèche en er begint stilaan een ritme in te komen. 's Morgens zijn Aap en Beer vroeg uit de veren om zich eerst klaar te maken zodat Aiken zo lang mogelijk kan genieten van zijn bedje. Met wat geluk kunnen wij in het weekend dan ook genieten van wat extra slaap...
Aiken heeft ondertussen al vijf tandjes. Zijn nieuwste hobby is dan ook knarsetanden! Aap heeft hem dan maar eens een koekje gegeven. Superleuk natuurlijk: je kan er op knabbelen, maar ook kleren, tafel en vloer mee bedekken :-)!
Wat er overdag bij de andere kindjes in de crèche zoal gebeurt, lezen we dagelijks in zijn heen-en-weerboekje. Met zijn stralende lach staat Aiken al bekend als een echte charmeur, die graag koffieklets houdt met Emma, Britte, Amber, Jutta... Hij laat er alleszins geen gras over groeien!
Tot nu toe vonden de mensen van het kinderdagverblijf Aiken een rustige, lieve jongen. Maar vandaag is hij tussendoor luidkeels beginnen zingen en gillen. Ja, dat kennen we wel van thuis. Hij begint zich er dus echt op zijn gemak te voelen. Fijn zo! Maar nu toch eerst genieten van het weekend met z'n drietjes.

Eerste week

De eerste week van ons 'nieuwe leventje' zit er al op. Het is heel goed meegevallen. Aiken doet het super goed in de crèche en ik ben het lesgeven al weer helemaal gewoon.
Nu alleen nog een goed ritme vinden om alles gedaan te krijgen, maar dat komt wel.
Eerst even uitblazen van een drukke week en genieten van mijn kleine ventje. :-)

Laatste daagjes

Straks gaan we het laatste weekend in voor ik opnieuw moet beginnen werken. Wat zeven maanden geleden nog een oeverloze lange vrijheid leek, is zondag afgelopen...
Wat heb ik intens genoten van de tijd met mijn kleine mannetje die nu al niet zo klein meer is.
Ik heb hem zien veranderen van een klein nietig wezentje dat in juni ons gezinnetje kwam vervoegen tot een klein mannetje met een stralende lach, prachtige oogjes, grijpgrage handjes en al een heel eigen willetje.
En het wordt elke dag leuker. Een cliché dat al door veel mama's voor mij gezegd is, maar toch o zo waar is!
En nu moet mijn kleine ventje maandag voor het eerst naar de crèche en ik voor het eerst weer aan het werk. 'Het is voor allebei goed', hoor ik overal rond mij zeggen. En 'zo wordt hij een sociaal mannetje en jij kan behalve mama ook weer gewoon jij zijn.' Dat kan allemaal best zijn, maar waarom voelt het dan niet zo.
Gaan ze in de crèche wel weten dat hij graag met zijn popje slaapt? En dat hij na zijn groentepapje een paar slokjes water uit een bekertje drinkt. En dat hij graag heeft dat je voor hem zingt... en... en...en....
En zal hij nog veel 'eerste keertjes' sparen voor als hij bij ons is? Omrollen, kruipen, rechttrekken, lopen, ... al die grote mijlpalen die nog voor hem liggen.
Ik heb nooit kunnen denken dat je zo ontzettend veel van zo'n kleine ukkie kan houden. Onvoorwaardelijk en met heel je hart. Maar het kan, écht! Elke dag meer en meer!
Maandag zal voor allebei de eerste dag zijn van ons nieuwe leven, maar we komen er wel! Apart en toch samen!

Gelukkig nieuwjaar!!

Gelukkig nieuwjaar iedereen! Dat 2006 een fantastisch jaar mag worden!
Wij hebben ondertussen een geweldige oplossing voor Aiken zijn badperikelen (dank u Kaat): de badring! Hij vindt het ook geweldig en voor ons is het veel gemakkelijker. Een super uitvinding!