Tandjes

Al een tijdje voelde ik onderaan in Aiken zijn mondje dat er een tandje zat aan te komen. Ondertussen is daar al een heel klein stukje van te zien.
Maar nu zag ik maandag dat er bovenaan ook een stukje tand te zien was. Ondertussen is dat stukje al een beetje groter geworden, dus ik denk dat die tand er eerst zal staan.
Gelukkig heeft hij er niet echt veel last van. Af en toe is hij wat stiller en een beetje hangerig, maar los daarvan is hij zijn altijd vrolijke zelf!!
Het spreekt voor zich dat er een tandenfoto volgt zodra onze kleine man het toelaat.

Fotoalbum

Zoals al eerder gezegd, hebben we allebei een online fotoalbum. Door voortaan op een foto bij een bericht te klikken, kom je in één van beide albums terecht. Hier kan je de andere foto's dan ook bekijken (via het menu aan de rechterkant).

Veel kijkplezier!

Kerstmis

Gisteren was het Aikens eerste kerstfeest. Heel de familie was uitgenodigd bij tante Hilde in Brugge. Het was een fantastische dag. Niet alleen was het eten overheerlijk, het was ook goddelijk om Aiken en Rune (Aikens achterneefje) samen bezig te zien.
Van al dat spelen met cadeaupapier en dozen word je natuurlijk wel heel moe. Rond vier uur was het dus tijd voor een dutje samen op de zetel.

Logeren

Vrijdagavond was het zover. Aiken ging voor de eerste keer logeren bij zijn meter. Weer een nieuwe stap in het leventje van mijn lieve mannetje. De stap was voor mama wel groter dan voor Aiken zelf, maar toch.
Ik ben heel de dag bezig geweest met inpakken. Ik moest maar eens iets vergeten. Nog een extra speeltje in de zak en natuurlijk zijn popje niet vergeten, anders zou hij niet slapen.
Tegen een uur of vier gingen we papa ophalen op zijn werk om dan Aiken naar zijn meter te brengen. Maar oei, er was geen plaats meer voor papa in de auto. Zou ik wat teveel hebben ingepakt? :-)
Het afscheid viel mama toch wel zwaar, papa kon er beter tegen. Maar we wisten natuurlijk dat Aiken in heel goede handen was.
Onze schat is super flink geweest! 's Nachts heeft hij anderhalf uur flink 'gezongen' voor de meter. Die was daar zeer blij mee :-)
Mama en papa hebben wel heerlijk kunnen uitslapen!! Dat was lang geleden.
Het was een zeer geslaagde eerste logeerpartij!!

Slaap kindje slaap

Aiken sliep tot nog toe op onze kamer, maar onze schat is nu 5,5 maanden oud. Tijd dus om te verhuizen naar zijn eigen kamertje. Gisteren was het zover. Een hele volksverhuizing vond plaats om zijn bedje te kunnen verplaatsen. Deuren werden uit hun hengsels gehaald, commodes werden opgeschoven en bedden werden op hun zijkant gezet. Aiken sloeg het geheel met grote ogen gade. Wat ging er nu gebeuren?
Een uurtje later, waren we klaar. Onze schat ging nog in bad en genoot nog van een lekker flesje en toen was het zover... bedtijd!!
Gewillig ging hij slapen! Maar zou het blijven duren...
Toen wij rond een uur of 11 zelf gingen slapen, lag Aiken nog steeds als een roosje te slapen. Maar om 1 uur, besloot meneer dat het nu toch wel lang genoeg had geduurd om alleen te liggen op de kamer. Na een paar troostende woorden van papa, viel hij gelukkig weer in slaap. Maar niet voor lang. Om 3 uur werd hij weer wakker. Ook nu viel hij gelukkig snel weer in slaap. Om 5 uur werd hij nog eens wakker. Pfffft, dat is dan zo als je net zelf weer heerlijk ligt te slapen.
Uiteindelijk besloot Aiken dat het om half 7 echt wel tijd was om aan de dag te beginnen. Na een heerlijk ochtendflesje is hij wel nog een uurtje gaan slapen, maar daarna was het echt gedaan.
Al bij al viel die eerste nacht alleen nog goed mee. Als hij nu morgenvroeg ineens tot 7 uur doorslaapt, zonder nachtelijke escapades, dan is iedereen tevreden!

Naar de kapper

Onze schat is met redelijk wat haar geboren en na enkele maanden begon het toch wel lang te worden. Hoog tijd dat ik mijn trimmer bovenhaalde. Aiken en ik moesten wel eerst de mama overtuigen, want zij vindt dat alles toch zo snel gaat :-).
Dit weekend was het dan zover: de trimmer op de langste stand en hopla, de eerste pluk haar was eraf. Die langste stand bleek toch wel verrassend kort! Maar goed, eenmaal gestart was er geen weg terug, en het resultaat zien jullie hiernaast. Toch wel even wennen. Als je op de foto klikt, kan je nog andere foto's bekijken in ons album.
Aiken liet zich trouwens probleemloos kortwieken. Ik moest alleen goed oppassen dat ik niets anders wegtrimde, want hij zat wel erg nieuwsgierig zijn hoofdje te draaien naar dat vreemde, lawaaierige ding. Over een maandje (volgens papa) / vele maanden (volgens mama) ongetwijfeld een nieuwe knipbeurt!

Lettertjes oefenen

Ik begrijp natuurlijk wel dat het voor babies belangrijk is om te experimenteren met de stand van hun mond, lippen en tong als voorbereiding op het latere spreken. Maar ik vraag me af of er geen betere momenten zijn dan tijdens het eten :-)
De laatste twee dagen kan je in een straal van 1 m rond de plaats waar Aiken zijn middageten gegeten heeft, zien wat de pot schafte.
In het begin ging dit met grote hilariteit van de omstaanders gepaard (we hadden Sinterklaasbezoek dit weekend), maar nu vind ik het toch wel vervelend om drie keer op een dag te douchen omdat m'n haar vol broccoli zit ;-)

Vaarwel Scudo!

Gisteren heb ik vernomen dat Scudo, onze lieve cavia, gestorven is :-(
Vernomen, ja want Scudo woonde niet meer bij ons.
Na ruim vier jaar bij ons gewoond te hebben, is hij een aantal maanden geleden geadopteerd (bedankt Benedicte, Lawrence, Anaïs, Rodrigo en Matteo) zodat ie wat meer in de vrije natuur kon rondlopen.
Scudo is altijd een heel lieve cavia geweest, maar wel een heel schuchtere. Hij had schrik van alles dat lawaai maakte of te dicht bij hem kwam. Als we hem op de grond zetten, kon hij uren op dezelfde plaats blijven zitten zonder zich te verroeren. Zo bang was hij.
Daarom leek het ons beter om hem te laten adopteren zodat hij terecht kon komen in een groene weide omgeven door tal van andere diertjes.
Hij bloeide hier helemaal open. Hij rende rond (!) en kwam zelfs uit je hand eten.
Ik ben blij dat hij de laatste maanden van zijn leventje nog zo genoten heeft!!
Vaarwel lieve Scudo!

Tripp trapp

Al sinds een tweetal weken doet Aiken zijn uiterste best om te gaan zitten. Met ondersteuning en hulp van ons lukt dit al heel goed!
Vandaag was het dan zover! Hij mocht voor het eerst in zijn tripp trapp!
Een beetje onwennig keek hij rond. Wat is dat nu, zo hoog van de grond en toch niet vlak bij mama of papa.
Na een minuutje of twee vond ie het niet vreemd meer en speelde met zijn beestjes op tafel!
Flinke kerel!!

Toch wel een van de mooiste foto's van onze schat

En een van de weinige momenten met tutje. Ik ben ondertussen aan het experimenteren met een online foto-album, meer nieuws volgt, maar als je klikt op de foto, krijg je al een voorsmaakje.

Badperikelen! (deel 2)

Vandaag samen met mama in het grote bad! Dolle pret natuurlijk! Dagelijkse kost zal het toch niet worden want voor de waterrekening iets minder prettig :-)
Maar het water bleef tenminste beperkt tot het bad, wat al een hele verbetering is!

Badperikelen!

Aiken gaat super graag in bad! Dat is natuurlijk ook voor ons heel fijn, maar de laatste week heeft ie een nieuw spelletje ontdekt, nl. zo hard mogelijk water uit het badje stampen. Aangezien zijn badje niet in de badkamer past, geven we het in zijn kamertje. Met als gevolg dat daar altijd alles (tapijt, muur, kast) kleddernat wordt.
Vandaag hadden we een oplossing bedacht. We hadden een plank op het grote bad in de badkamer gelegd en daarop hadden we zijn badje gezet. Maar we hadden niet op Aiken zijn kracht gerekend. Hij spatte zo hard dat de vloer toch nog helemaal kleddernat werd. Bovendien deed mama haar rug pijn omdat het badje nu wel lager stond.
Morgen maar eens op zoek gaan naar een handigere oplossing.
Wordt vervolgd...

Aiken

Ik mag me nu al een maand of vijf de trotse mama noemen van een fantastische zoon: Aiken!
Vooralsnog gaat m'n leven fantastisch! De emoties die gepaard gaan met het krijgen van een kindje zijn ronduit overweldigend. Aiken is ondertussen al lang niet meer dat ieniemienie babietje van vijf maanden geleden, maar een stevige kapoen van 68 cm lang en 8,700 kg. Een hele vent dus al! En ik hou er elke dag meer van!
Uren kan ik naar m'n mannetje kijken terwijl hij slaapt, eet of speelt. En die goddelijke geluidjes die hij kan produceren zijn al helemaal vertederend!
Genieten dus...

Bloggen maar!

Zo, het is een feit! Ons blog is geboren.
Of we het ook regelmatig zullen kunnen bijhouden is nog maar de vraag. Maar we zullen het alleszins proberen.
Dus voor wie graag meer wil weten. Kom regelmatig eens een kijkje nemen!

Groetjes, Charlotte