31 december...

Het is zover. De laatste dag van het jaar is aangebroken. En... nog geen baby te zien :-)
Dat ie nu nog maar even blijft zitten. Zo tot de tweede zou mooi zijn. En ist de derde geen volle maan? Maar ja, dat hebben we natuurlijk niet te kiezen. Misschien vindt ie 31 december wel een heel mooie datum om geboren te worden.
Het is 11.21 uur en ik ben net mijn bedje uit. Zaterdag is Filip zijn uitslaapdag en zondag de mijne. Vandaag is misschien de laatste in een zeer lange tijd, dus heb ik ervan genoten.
Aiken is met Filip laatste inkoopjes aan het doen. Ja, we zijn weer goed op tijd zoals altijd. Maar ja, ik had niet gedacht dat ik oudejaarsavond nog thuis zou vieren. Zo zie je maar.
We zien wel wat deze dag brengt.
Tot gauw, meelezers!

Zeteltje

De Sint heeft hier een mooi, oranje zeteltje gebracht en het is een echt succes!
Aiken zit er veel en graag in.
Op de foto is hij naar Bumba aan het kijken, een andere favoriete bezigheid.
Koekjes eten in het zeteltje gaat ook heel goed hoor. Zeker als ik stiekem het doosje koekjes gevonden heb dat mama op de leuning van de zetel had laten staan :-) (helaas geen foto hiervan)

Kapoenenstreken

Ons baasje is een echte kapoen geworden. Met bijhorende streken natuurlijk.
De laatste tijd is hij echt zijn grenzen (en mama's en papa's geduld :-)) aan het testen.
Wanneer hij echt te ver gaat, moet hij eventjes 'in de hoek' gaan staan. In het begin was hij hier wel van onder de indruk en moest hij huilen als hij in de hoek vloog, maar de laatste tijd begint hij het als een spelletje te zien. Tegenwoordig gaat hij, als hij iets 'fouts' gedaan heeft, al zelf in de hoek staan en begint dan te lachen.
Waar zit dan de straf natuurlijk.
Maar hij is ook nog wel erg klein om het goed te begrijpen natuurlijk.
Vooral als er bezoek is, leeft hij zich uit op dingen die niet mogen. Hij had al rap door dat mama en papa toch net iets meer toelaten als er vreemde mensen bijzijn :-) En mama is natuurlijk ook niet meer zo snel als vroeger.
Ook in zijn boekje van de crèche lezen we regelmatig over zijn kapoenenstreken. Tutjes van de babies vind hij zelf ook lekker, die relaxjes kunnen ook opengemaakt worden, zittende kindjes kan je omduwen, en ga zo maar verder.
Gelukkig is hij meestal wel een hele lieve, kleine man.
Het hoort natuurlijk bij het opgroeien, al die kapoenenstreken. Het is een fase, een fase, ... ;-)

Grote broer

Bijna is het zover.
Onze kleine pruts zal niet meer onze kleinste pruts zijn.
Weldra krijgt hij het gezelschap van een broertje of zusje. Benieuwd hoe hij daar op zal reageren...
Spannende weken volgen. Nog 3,5 weken zijn we verwijderd van de uitgerekende datum. Ik moet zelfs nog 2 weken werken. Het begint nu allemaal wel heel zwaar te worden. Overdag werken, na school een druk mannetje entertainen, tussendoor kaartjes en doopsuikers in orde brengen, huishouden 'een beetje' bijhouden en ga zo maar door.
Met Aiken gaat alles ondertussen prima. Hij is momenteel wel verkouden en heeft een ontstoken oogje, maar dat alles weerhoudt hem er niet van om zijn altijd vrolijke zelf te zijn. Zijn woordenschat heeft zich nog niet echt uitgebreid. 'Aupn' (auto), 'no' (nog), mama, papa, 'baw' (bal), 'kaa' (kaasje), 'Kaike' (Aiken), 'ka' (dat) zijn de voornaamste woordjes waarvan 'aupn' wel veruit favoriet is.
Hij is nog steeds ontzettend zot van auto's. Ongelooflijk. In de crèche is het al auto wat de klok slaat.
We genieten nog even van de laatste weekjes met ons drietjes, want drukke tijden (kan het nog drukker :-)) staan ons te wachten.

Over kappers, sloefjes, blikjes en kusjes!

Aiken zijn haartjes werden toch weer wat te lang, dus brachten we met ons drieën een bezoekje aan de kapper. Weer een andere dan de vorige twee keer. Hiernaast zie je een voor en na foto. Wat vinden jullie van het resultaat?
Omdat er in ons huis overal stenen liggen op de vloer en omdat dat wel wat koud is als je op kousjes loopt, heeft Aiken nieuwe sloefjes gekregen. Hij is er reuzetrots op en doet ze maar wat graag aan.
Op de tweede foto zie je ook Aikens lievelingsspelletje van de laatste tijd. Blikjes in en uit de kast halen. Eén voor één haalt hij ze er allemaal uit en zet ze ergens. Zo zijn wij al niet meer verbaasd om in zijn commode of op het bad blikjes tonijn of rijstpap te vinden.
Elke dag krijgt ook de baby een kusje. Als ik op een stoel zit, komt hij aangelopen en geeft een superlief kusje op mijn buik. Super schattig!

Baby-af

Onze kleine, lieve schat wordt nu echt een grote jongen. Hij is helemaal baby-af.
Hij loopt het huis rond alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Hij weet waar hij wel en niet mag aankomen. Dan loopt hij bijvoorbeeld naar de telefoon, neemt hem vast en legt hem terug neer terwijl hij "neen" schudt met zijn hoofdje.
Hij wijst de dingen aan die hij wil en hij "rekt" het 's avonds zo lang mogelijk om maar niet naar bedje te hoeven. Hij gaat overigens wel gewillig slapen als hij eenmaal zelf de trap opgeklommen is.
Eten kan hij ook helemaal zelf. Met natuurlijk het nodige gesmos dat erbij hoort. Dank u Kristin voor de extra grote slabjes. Ze komen heeeeeeel erg van pas! ;-)
En hij is zooo mooi. En zooo lief. En we zien hem zooo graag.
En hij kent het geluid van een ziekenwagen. Tuutaatuutaa, klinkt het als je hem vraagt "wat doet de ziekenwagen". 't Was te denken dat hij dat eerder ging kunnen dan het geluid van een hond of een kat :-)
Het is dus echt nog steeds zo dat het elke dag leuker wordt. Niet te geloven.
En binnenkort mogen we dat nog eens van voor af aan aan den lijve ondervinden. We kunnen nauwelijks wachten...
Alhoewel eerst nog even genieten van de (relatieve) rust met ons drietjes.

(Langverwachte) update!

Onze lieve schat is nu een volleerde stappeman. Kruipen is voor babies en wordt dat ook zo min mogelijk gedaan, behalve om snel bij een koekje te geraken ;-)
Liggen op de verzorgingstafel om verschoond te worden is ook niets meer voor een peuter van 16 maanden. Met allerlei trucjes en hulpmiddeltjes proberen mama en papa hem lang genoeg te laten liggen zodat de pampertjes toch verschoond kunnen worden. De laatste dagen lijkt Aiken een beetje een verlegen mannetje te worden. Wanneer vreemde mensen of mensen die hij lang niet gezien heeft hem aanspreken, kruipt hij dicht tegen mama of papa aan en wil opgepakt worden.
Naar de kribbe gaat hij nog steeds heel graag en wanneer we 's morgens aankomen gaat zijn aandacht meteen naar de "aupnnnn" (lees: "auto"). Het is echt niet te geloven hoe zot hij is van auto's. Hij kan er een hele dag mee spelen. Hier thuis heeft hij ook een grote gele vrachtwagen waar hij uren achter kan lopen. Vroemvroem!
Voor de rest is alles wat rond is 'bal'. Zelfs de knoopjes van zijn jasje zijn allemaal 'bal'.

Stappeman!

Aiken kan reeds een tijdje aan één handje lopen. Sinds het weekend kan hij ook enkele pasjes los zetten. Meestal doet hij dat tussen twee meubels. Een enkele keer lukt het ook van papa naar mama of omgekeerd. Maar dan is hij meestal te ongeduldig om zijn einddoel te bereiken dat hij zich laat vallen.
Vannamiddag was ik met Aiken in de tuin en op een bepaald moment vraag ik hem: "Kom, we gaan naar binnen. Ga je stappen of kruipen?" Met als bedoeling om samen met hem naar binnen te stappen. Maar wat doet ons meneertje? Hij staat ZELF recht en begint naar binnen te stappen. Zomaar, los, vanuit het niets. Na vijf pasjes besefte hij precies ineens dat dat niet zijn normale manier van voortbewegen was en toen is hij verder gekropen. Maar hij kan het dus!!! Zelf stappen.

In Blijdorp

Gisteren zijn we een dagje naar Blijdorp, een dierenpark in Rotterdam, geweest.
Het was een heerlijk dagje uit. Het weer was stralend en er waren heel wat diertjes te bewonderen.
Aiken en wij hebben ons goed geamuseerd!
In Blijdorp is ook een groot aquarium met allemaal speciale vissen en zeedieren. Klik maar eens op de foto van de tijger om nog andere foto's van ons dagje uit te zien.

Staanman!

Onze kleine, grote vent kan staan zonder steun!!
Zondag deed hij het voor het eerst. Hij stond aan de salontafel en hij wou mij iets geven waardoor hij zijn handjes van de tafel loste. Verbaasd bleef hij vijf secondjes stokstijf staan, waarna hij zich langzaam liet zakken op zijn poep. Sindsdien doet hij dit overal. Ook in de crèche oefent hij volop om te staan zonder steun. En hij vindt het steeds zo grappig dat hij niet omvalt, maar rustig zelf kan gaan zitten.
Het stappen is nu niet meer veraf...

Babyhuisje

U vraagt, wij draaien.
Speciaal voor Kristin een foto van het babyhuisje.
Vandaag precies 21 weken zwanger! Het gaat ongelooflijk snel.
Ben benieuwd naar de volgende echo!

Op vakantie in Bretagne

We zijn een lang weekend naar Bretagne op vakantie geweest!
Na een lange rit (750 km) waren we blij dat we aangekomen waren. Aiken heeft het super gedaan in de auto. "Puh, puh" telkens hij een auto of moto zag.
En als we stopten aan een wegrestaurant keek hij zijn ogen uit. Zoveel auto's en vrachtwagens bij elkaar! En maar wijzen en gillen. Super vond hij het.

In Bretagne hebben we veel gewandeld, lekker gegeten en heerlijk ontspannen. Het weer was zalig en Aiken heeft wat kleur op zijn gezichtje.

Helaas, mooie liedjes duren niet lang en na vijf dagen moesten we terug naar België. We waren nog maar net de grens over en het begon al te regenen. Welkom thuis!

Naar ons eigen huis

Woensdag was het eindelijk zover. We konden verhuizen naar ons eigen huis. Maar de voorbije weken waren we wel zoet geweest met inpakken. Onvoorstelbaar hoeveel rommel er uit ons toch niet zo grote appartement tevoorschijn kwam! Gelukkig hebben we alles, enfin, toch bijna alles, in dozen kunnen opbergen. Zelfs voor Aiken was nog plaats ;-).
De verhuis zelf verliep behoorlijk vlot, met de hulp van de verhuizers, babysitters en oma en opa om bij te springen waar nodig (waarvoor hartelijk dank!!).
Uitpakken was de volgende stap. Die zal ongetwijfeld nog even (lees: weken) duren... En we beloven dat we ons uiterste best gaan doen in de nieuwe en grotere woonst niet nog meer op te slaan. (Hoewel die lage ladenkast in Ikea lijkt echt wel te zullen passen op onze slaapkamer...)
Voor ons drietjes is het nu natuurlijk ook verkennen geblazen in en rond het huis. De eerste keer op het gras was wel wat wennen voor Aiken. Vreemd, die prikkels op mijn handjes en beentjes! Maar daarna kroop hij lustig de ganse tuin door.
Na twee moeilijkere avonden sliep Aiken vandaag ook meteen in. We hebben hem een beetje gewoon gemaakt aan zijn nieuwe kamer door hem er een tijdje te laten spelen. Fijn hoor, spelen in de voorlopig nog lege kleerkast! (Jammer genoeg hiervan geen foto en de kast is ondertussen alweer volgepropt.)
Enfin, nog heel wat uitpak, opruim en installatiewerk, maar we voelen ons al helemaal thuis!

Oooo, wat is het al weer lang geleden dat ik hier schreef. Hoog tijd dus voor een updateje!
Met ons gaat het heel goed. We genieten van het mooie weer en van de vakantie. Filip heeft wel geen vakantie, maar dan genieten we extra veel in de weekends.
Aiken heeft weer een aantal dingen bijgeleerd. Hij trekt zich nu heel veel recht aan alle tafels, stoelen, zetels, kasten, ... In zijn park kan hij zelfs een aantal pasjes zijwaarts doen.
Hij wil ongelooflijk veel opgepakt worden. Hij strekt dan zijn armpjes uit en trekt er zijn zieligste gezichtje bij :-)
Dat is wel een beetje zwaar voor mama, maar de heerlijke knuffels die je dan krijgt, maken heel veel goed. Ja, de laatste tijd is hij een echt knuffelmannetje geworden. Hééééééééérlijk!!
Verder zijn we heel druk met inpakken want de grote verhuis staat voor de deur. Het is dus niet september geworden, maar wel volgende week! We kijken er enorm naar uit. Vooral met die hitte is een tuin en terras toch heel welkom.

VAKANTIE!!

Het is zover, het is vakantie!
Geen moment te vroeg want ik was aan rust toe. Niet dat er veel gerust zal worden met papa zijn verhuis, onze verhuis en mijn broer zijn verhuis... Pfft, ik word al moe als ik eraan denk.
En dan ook nog zo'n actief ventje dat hier het huis op stelten zet.
Maar goed, als het weer een beetje meewil (wat het voorlopig wel lijkt te doen) dan kan ik veel naar buiten met ons mannetje. Wandelen, fietsen, ... hij doet het allemaal al even graag.
Hopelijk is vandaag het begin van een mooie zomer...

1 jaar!

Wat is het voorbije jaar snel gegaan. Ongelooflijk dat ons kleine boeffie al een jaar lang op deze wereld is.
Aiken heeft een super verjaardag gehad. We hebben het zondag al gevierd, want vandaag was het werkendag. We zijn gaan picknicken in de tuin van oma en opa en ook meter Annik, nonkel Sebastian, Nonno, peter Vinnie en tante Jenny waren van de partij.
Mama had al lang met Aiken geoefend op het liedje 'lang zal hij leven'. En ja hoor, op het moment dat we 'hip hip hip hoera' zongen, gingen zijn handjes de lucht in. Aiken wist niet waar hij het had. Zoveel aandacht voor hem, zo'n mooie slingers en natuurlijk een kroon (die weliswaar maar net lang genoeg op zijn hoofd bleef voor de foto, maar toch). En wat een lekkere cake had mama gebakken. 's Avonds had papa koud buffet gemaakt en ook daarvan heeft Aiken heerlijk gesmuld.
Gelukkige verjaardag m'n lieve schat!! Dat al je kleine en grote wensjes maar werkelijkheid mogen worden! Een hele dikke kus van papa en mama!!

Groot nieuws!!

Wij hebben groot nieuws! Aiken wordt grote broer! Rond de vijfde januari verwachten wij onze tweede spruit!
Zaterdag hebben we de eerste echo gehad en die zag er prima uit!
Spannende tijden staan ons te wachten. Een nieuw huis en een nieuwe baby. Leuk leuk leuk!!!!

Eerste fietstochtje

Mama was Aiken al eens gaan ophalen in de crèche met de fiets, maar vandaag was het dan eindelijk tijd voor het eerste échte tochtje met de fiets!
Helemaal ingesmeerd met zonnecrème, goed vastgegespt in de stoel, helm op het hoofd en Aiken was er helemaal klaar voor!
Hij vond het fantastisch. Wat is er veel te zien als je achterop een fiets zit: andere fietsers, wandelaars, auto's, treinen, vliegtuigen, ...
Af en toe was een tussenstop nodig om bij te tanken. Het was ook zo verschrikkelijk heet. Ook al was het al vijf uur geweest. Een grote slok water, helmpje rechtgezet en we konden weer verder.
Oh ja, aan blaadjes van bomen kan je trekken! Leuk dat dat is!
Wanneer er niet direct iets interessants te bekijken viel was er nog altijd mama's T-shirt om mee te spelen. Kleine, kriebelende vingertjes gleden over mama's rug.
Een geslaagde eerste fietstocht!

Vers van de kapper!

Aikens haartjes werden toch wel weer wat te lang. Mama zag het niet zo goed zitten dat papa de haartjes weer zou kortwieken want stilzitten is iets wat Aiken al lang geleden heeft verleerd.
Dus dan maar naar de kapper. Aiken liet het allemaal rustig gebeuren. Terwijl hij naar alles en iedereen lachte in die grote spiegel, mocht de kapper doen wat hij wou. En dit is het resultaat. Net zoals bij papa zit er echte gel in zijn haartjes!
Dat het goede weer nu maar gauw komt, want nu is het maar koud met zo weinig haartjes!

Eindelijk...

hebben we een eigen huis! Gisteren zijn we (voor de tigste keer) naar een huis gaan kijken en we waren er op slag verliefd op. Dus hebben we het maar gekocht.
Ons eigen stekje bevindt zich in Kampenhout, dus voor mij wat verder weg van het werk, maar vooral in een rustige omgeving met een mooie tuin waar Aiken naar hartelust kan ravotten en zwemmen :-)
We kunnen er pas in over een viertal maandjes dus we zullen nog wat geduld moeten opbrengen.
Ondertussen moeten we het met de foto's stellen.
Kijk en geniet mee... (klik op de foto om er nog meer te zien).

Verdere ontwikkelingen...

Het is een feit! Aiken kan kruipen. Waar het totnogtoe bij vooruit schuiven bleef, heeft hij vandaag echt gekropen op zijn knietjes. Een dm ver maar, maar toch... De rest van de weg schoof hij op zijn poep verder. Dat gaat blijkbaar beter dan op je buik.
En tandje nummer zeven is doorgebroken. Onderaan links (rechts voor hem) prikte vandaag een wit puntje door. Dat verklaart misschien ook zijn koorts van de afgelopen dagen.
En vanavond heeft hij voor het eerst zelf gegeten. Mama had een bord vol kabouterboterhammetjes met smeerkaas voor hem neergezet zodat Aiken zelf stukjes kon pakken. Wist je dat het het lekkerste is om met je hele hand in het bord te grabbelen en zo vijf stukjes tegelijk in je mond te steken. Zo heb je je andere hand vrij om het bord in het rond te zwieren. Pret verzekerd!

Met de voetjes op tafel

Onze kleine spruit heeft weer wat nieuwe dingen bijgeleerd. Na wekenlang oefenen op 'p' en 'pa', horen we Aiken tegenwoordig regelmatig 'papa' zeggen :-D. Zalig om te horen!
Hij heeft ook ontdekt dat hij niet alleen met zijn handjes op tafel kan kloppen. Nee, met handen en voeten tegelijk op tafel is veel leuker. En als mama en papa het ook nog grappig vinden en foto's beginnen nemen, wordt het pas echt plezierig...
En dan is er nog het kruipen. Achteruit was al lang geen probleem meer, maar onlangs verraste Aiken ons en zichzelf door zich stukje bij beetje naar voren te wriemelen, helemaal tot bij zijn favoriete autootje! Trots begon hij het in het rond te zwaaien. Vervolgens ontdekte hij dat hij bij zijn speelgoedschuif was aangekomen. Die ging dan ook meteen open. Het resultaat laat zich raden: extra opruimwerk voor mama en papa!

Op de knietjes

Deze namiddag zat Aiken in zijn park en opeens hoor ik 'a'. Dat is zijn favoriete geluidje momenteel. Ik kijk om en zie dat hij zich aan de spijlen van het park heeft rechtgetrokken tot op zijn knietjes. Bedje toch maar weer een standje lager zetten, denk ik :-)
Tegenwoordig kijkt hij heel graag uit het raam naar alles wat voorbij komt. Soms zit hij daarbij op de rugleuning van de zetel, maar de laatste tijd staat hij ook recht tegen de rugleuning. En leuk dat hij het vindt!!
Bumba is ook favoriet de laatste tijd. Muisstil kan hij naar de dvd kijken. Af en toe wijst hij met zijn kleine wijsvingertje de dingen aan die mama dan moet benoemen. Super schattig!!

Verdwaald in mijn bedje...

Sinds Aiken op zijn buikje kan draaien, vinden we hem op alle mogelijke plekken en in alle mogelijke houdingen terug in zijn bedje.
Zo is omgekeerd slapen bijvoorbeeld veel leuker...
Het probleem is dat hij zich nog niet van zijn buik op zijn rug kan rollen. We moeten 's nachts dan ook af en toe opstaan om meneertje terug goed te leggen als hij het beu is op zijn buikje.
Zijn nieuwste hobby is alles uit zijn bedje te gooien. Tutjes, popjes, ... alles vliegt met een boog door de kamer. En dan maar lachen als mama of papa binnenkomt om alles terug in zijn bedje te leggen.

Mmmmm... spaghetti!

De voorbije week is Aiken ziek geweest. Een serieuze verkoudheid, twee oorontstekingen, een keelontsteking en veel koorts hadden hem te pakken. Na drie dokterbezoekjes zijn we toch maar met antibiotica gestart en nu is hij gelukkig weer helemaal opgeknapt.
Tijd dus om iets nieuws te proberen en het kon natuurlijk niet missen: Aiken lust spaghetti!! Duidelijk de zoon van zijn mama...

Als een sneltrein

Wat gaat het nu vlug allemaal!!
Je zei al langer mamamamamamamamamama..., maar vrijdag was het echt 'mama' dat er uit je mondje kwam rollen. Toen ik enthousiast reageerde was je niet meer te houden. De hele avond en heel het weekend lang heb je 'mama' gezegd. Super om te horen!! Toen papa iets van je afpakte omdat het niet voor babyhandjes bestemd was, begon je te huilen en liet je een langgerekt 'mamaaaaa' horen :-)

Zaterdagochtend kwam ik in je kamertje en je lag op je buik naar mij te lachen. Je kan draaien!! Een pampertje aandoen is nu een heel pak moeilijker geworden ;-)

En zondag klapte je ineens in je handjes. Toen we daarop reageerden met 'bravo!' begon je nog harder te klappen!!

Super super super!!!

Mijn eerste boterham!

Vandaag heeft Aiken voor het eerst bij ons aan tafel een boterhammetje gegeten. Eerst vond hij het maar raar. Wat doen die stukjes daar op mijn bordje? Maar na twee hapjes had hij de smaak te pakken. Telkens weer deed hij zijn kleine mondje open

om een stukje te proeven. Lekkerrrrrr...
Toen hij van mama zelf een stukje mocht pakken, deed hij dat heel nauwkeurig. Met zijn duimpje en wijsvingertje wist hij een stukje op te vissen. Wat moet ik hier nu mee aanvangen? Vermorzelen maar... en dan alles uitsmeren op tafel. Wat fijn dat zelf eten!!

Bretellenman

Omdat het hoog tijd werd om een update te doen op ons blog, doe ik maar ineens twee berichtjes.
Aiken doet het nog steeds super in de crèche! Vorige week is hij wel ziek geweest en zijn oogjes waren helemaal ontstoken. Met een antibioticakuurtje was dat gelukkig snel beter.
Rollen doet hij nog steeds niet, maar hij kan nu heel stevig zitten en doet al verwoede pogingen om te kruipen. Voorlopig blijft dat nog bij achteruit schuiven, wat tot grote frustratie bij onze grote kleine man leidt.
Lachen, gillen, brabbelen doet hij de hele dag door.
Ooo ja, hij heeft, zoals Kristin reeds antwoordde in een eerder berichtje, inderdaad ontdekt dat hij zijn handjes kan gebruiken bij het winkelen in de winkelkar. Alles wat op zijn weg komt, moet aangeraakt en liefst uit het rek getrokken worden.
Heerlijk is het om hem de wereld te zien ontdekken!!!

Tandjes poetsen

Met al 6 tandjes en 2 die aan het doorbreken zijn, is het natuurlijk nodig om regelmatig te poetsen.
En leuk dat Aiken het vindt. Hij zit al met zijn mondje wijdopen als ik met de tandenborstel aangelopen kom.
Het leukste is natuurlijk dat je met al die tandjes kan bijten zodat mama de grootste moeite heeft om de tandenborstel terug te krijgen. :-)

Winkelen

Gisteren hebben we weer een nieuwe mijlpaal bereikt. We gingen winkelen en aangezien Aiken niet meer in zijn maxi cosi zit, konden we hem daarin ook niet meer meenemen. Hij heeft dus voor het eerst in het zitje van een winkelwagentje gezeten. Helemaal recht en uitermate trots keek hij nieuwsgierig rond. In de bochten hield hij zijn kleine vingertjes stevig rond een staaf van de kar geklemd.
We hadden spijt dat we geen fototoestel meehadden.
Na zo een hele tijd rongereden te hebben, werd onze kleine man toch moe en zakte wat meer onderuit in de kar. Mama heeft hem dan het laatste stukje gedragen en lachen dat hij deed.
De kassamevrouw vroeg of hij altijd zo lachte. Natuurlijk doet hij dat, onze lachebek!!
Winkelmissie ook weer geslaagd!!

Autostoel

Ons mannetje groeit als kool en bijgevolg is zijn maxi cosi te klein geworden. Ons arme ventje zat er helemaal opgefrommeld in en had geen bewegingsruimte meer. Vandaar dat we hem gisteren voor het eerst in de autostoel gezet hebben.
Aiken wist niet waar hij het had. Opeens kon hij ons zien terwijl we in de auto zaten. En buiten was ook al zoveel te zien. Zijn oogjes gingen heen en weer en probeerden alles in zich op te nemen. Heerlijk vond hij het!
Toen ging hij proberen of je er ook in kon slapen. Wel, dat ging vanzelf!
Autostoel goedgekeurd dus!!

Tandjes!!

Hier zijn ze dan! Aiken zijn twee onderste tandjes. Bovenaan staan er al drie, maar die zijn moeilijker op foto vast te leggen.
Met al die nieuwe tandjes is het natuurlijk superleuk om te knarsetanden!!

Nieuwe ontdekkingen

Onze schat gaat ondertussen al twee weken naar de crèche en er begint stilaan een ritme in te komen. 's Morgens zijn Aap en Beer vroeg uit de veren om zich eerst klaar te maken zodat Aiken zo lang mogelijk kan genieten van zijn bedje. Met wat geluk kunnen wij in het weekend dan ook genieten van wat extra slaap...
Aiken heeft ondertussen al vijf tandjes. Zijn nieuwste hobby is dan ook knarsetanden! Aap heeft hem dan maar eens een koekje gegeven. Superleuk natuurlijk: je kan er op knabbelen, maar ook kleren, tafel en vloer mee bedekken :-)!
Wat er overdag bij de andere kindjes in de crèche zoal gebeurt, lezen we dagelijks in zijn heen-en-weerboekje. Met zijn stralende lach staat Aiken al bekend als een echte charmeur, die graag koffieklets houdt met Emma, Britte, Amber, Jutta... Hij laat er alleszins geen gras over groeien!
Tot nu toe vonden de mensen van het kinderdagverblijf Aiken een rustige, lieve jongen. Maar vandaag is hij tussendoor luidkeels beginnen zingen en gillen. Ja, dat kennen we wel van thuis. Hij begint zich er dus echt op zijn gemak te voelen. Fijn zo! Maar nu toch eerst genieten van het weekend met z'n drietjes.

Eerste week

De eerste week van ons 'nieuwe leventje' zit er al op. Het is heel goed meegevallen. Aiken doet het super goed in de crèche en ik ben het lesgeven al weer helemaal gewoon.
Nu alleen nog een goed ritme vinden om alles gedaan te krijgen, maar dat komt wel.
Eerst even uitblazen van een drukke week en genieten van mijn kleine ventje. :-)

Laatste daagjes

Straks gaan we het laatste weekend in voor ik opnieuw moet beginnen werken. Wat zeven maanden geleden nog een oeverloze lange vrijheid leek, is zondag afgelopen...
Wat heb ik intens genoten van de tijd met mijn kleine mannetje die nu al niet zo klein meer is.
Ik heb hem zien veranderen van een klein nietig wezentje dat in juni ons gezinnetje kwam vervoegen tot een klein mannetje met een stralende lach, prachtige oogjes, grijpgrage handjes en al een heel eigen willetje.
En het wordt elke dag leuker. Een cliché dat al door veel mama's voor mij gezegd is, maar toch o zo waar is!
En nu moet mijn kleine ventje maandag voor het eerst naar de crèche en ik voor het eerst weer aan het werk. 'Het is voor allebei goed', hoor ik overal rond mij zeggen. En 'zo wordt hij een sociaal mannetje en jij kan behalve mama ook weer gewoon jij zijn.' Dat kan allemaal best zijn, maar waarom voelt het dan niet zo.
Gaan ze in de crèche wel weten dat hij graag met zijn popje slaapt? En dat hij na zijn groentepapje een paar slokjes water uit een bekertje drinkt. En dat hij graag heeft dat je voor hem zingt... en... en...en....
En zal hij nog veel 'eerste keertjes' sparen voor als hij bij ons is? Omrollen, kruipen, rechttrekken, lopen, ... al die grote mijlpalen die nog voor hem liggen.
Ik heb nooit kunnen denken dat je zo ontzettend veel van zo'n kleine ukkie kan houden. Onvoorwaardelijk en met heel je hart. Maar het kan, écht! Elke dag meer en meer!
Maandag zal voor allebei de eerste dag zijn van ons nieuwe leven, maar we komen er wel! Apart en toch samen!

Gelukkig nieuwjaar!!

Gelukkig nieuwjaar iedereen! Dat 2006 een fantastisch jaar mag worden!
Wij hebben ondertussen een geweldige oplossing voor Aiken zijn badperikelen (dank u Kaat): de badring! Hij vindt het ook geweldig en voor ons is het veel gemakkelijker. Een super uitvinding!